Σελίδες

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Σπονδυλωτές ταινίες


Μια λίστα με αφορμή ένα. Ένα τι; Ένα είδος, μια ομάδα. Τις σπονδυλωτές  ταινίες. Είπα να ξεκινήσω με κάτι απλό και τελικά αποδείχτηκε πιο πολύπλοκο απ’ όσο περίμενα. Αφορμή στάθηκε μια συνέντευξη του Gael García Bernal και μου θύμισε το εκπληκτικό Αmores Perros. Βάλθηκα, λοιπόν, να θυμηθώ μερικές απ’ τις πιο όμορφες σπονδυλωτές ταινίες που έχω δει. Κι εκεί που έλεγα ότι το τρίλιστο αυτό θα είναι ένα αφιέρωμα στον Iñárritu, αρχίζουν ταινίες να σκάνε από παντού. Έκανα το λάθος ν’ αναζητήσω ανάλογες λίστες στον κυβερνοχώρο και βρέθηκα, ασπόνδυλο γαρ, να πνίγομαι σ’ ένα πέλαγος από σπονδυλωτές ταινίες. Άλλες με κοινή αναφορά τον τόπο, κάποιες το θέμα, άλλες ένα πρόσωπο. Μερικές ξεκάρφωτες. Άλλες πάλι σκηνοθετημένες από έναν σκηνοθέτη, άλλες από πολλούς. Έτσι, βρέθηκα στο περιβόητο σημείο μηδέν και αποφάσισα να παραθέσω τις τρεις αγαπημένες μου σπονδυλωτές ταινίες. Άρα κριτήριο, το συναίσθημα. Και ναι, δεν είμαι κριτικός τέχνης και μπορώ να το κάνω. 
 
Πρώτη και καλύτερη, όπως είπα και πιο πάνω, το Amores Perros. Ένα βράδυ στο Αλφαβίλ στη Μαυρομιχάλη, πριν πολλά χρόνια, συγκλονίστηκα. Είναι από τις φορές που βγαίνεις από τη σκοτεινή αίθουσα και χρειάζεσαι ένα σκούντημα για να συνέλθεις. Η ταινία σύστησε τους υπερταλαντούχους Alejandro González Iñárritu, Guillermo Arriaga και Gael García Bernal στον κόσμο. Τρεις ιστορίες εκτυλίσσονται παράλληλα για να συναντηθούν σ’ ένα τροχαίο δυστύχημα. Οι ήρωες, τραγικές φιγούρες, θύματα και θύτες ταυτόχρονα μιας απάνθρωπης κοινωνίας. Το χρήμα είναι το μέσον. Η έλλειψη του ή η αφθονία του υπαγορεύουν τις πράξεις τους. Και τα σκυλιά; Πρωταγωνιστές όπως και τα αφεντικά τους. Μοιάζουν με αυτούς. Θύματα και δολοφόνοι. Το αίμα είναι κυρίαρχο στοιχείο στην ταινία του Iñárritu. Σε σοκάρει. Και οι τρεις ιστορίες δεν έχουν χάπι εντ και αυτό μου αρέσει. Τελικά τι μένει; Η μοναξιά, από ‘κει δηλαδή που ξεκίνησαν όλα. (Αγαπημένη μου ιστορία: el Chivo y Maru)


 
Η επόμενη αγαπημένη είναι του Jim Jarmusch. Νομίζω ότι δε θα μπορούσε έτσι κι αλλιώς να λείπει o Jim απ’ τη λίστα αυτή. Πέντε ταξιτζήδες, η Γουινόνα Ράιντερ, μία εξ’αυτών, σε πέντε νυχτερινές διαδρομές, σε πέντε διαφορετικές πόλεις του κόσμου. Όλα σε μία νύχτα. Night on earth. Ελληνιστί «Μια νύχτα στον κόσμο». Η ταινία, παρά το ξεσάλωμα του Μπενίνι ως ενός θεότρελου οδηγού ταξί στη Ρώμη, είναι βαθιά μελαγχολική και τρυφερή. Οι ήρωες ετερόκλητοι, άγνωστοι και διαφορετικοί μεταξύ τους. Ένα μωσαϊκό ανθρώπων διαφορετικής εθνικής, κοινωνικής, πολιτισμικής προέλευσης και αντίληψης. Τόπος συνάντησης το ταξί-καθαρτήριο. Οδηγοί και επιβάτες απαλύνουν τη μοναξιά τους  σε μια αλληλεπίδραση που τους οδηγεί σ’ ένα ταξίδι στην ανθρώπινη φύση και ψυχή. (Αγαπημένη μου ιστορία: New York)


Pulp Fiction η τρίτη. Τα λόγια είναι περιττά. Σκηνές και αποσπάσματα της ταινίας έχουν μείνει στην ιστορία «I love you, Honey Bunny». Τόνοι μελάνι έχουν χυθεί και άπειρες συζητήσεις έχουν γίνει για την, όπως έχει χαρακτηριστεί, «καλύτερη ταινία στο είδος της». Ο Quentin Tarantino γράφει, σκηνοθετεί, παίζει, μαγεύει. Γοητευτικά φλύαρος, ψυχωτικός, εμμονικός, καταφέρνει να ανακατέψει τις ιστορίες μερικών παράδοξων και καλτ τύπων – γκάνγκστερ και στο τέλος να  τις κάνει να συναντηθούν σαρώνοντας τα κινηματογραφικά βραβεία απανταχού του πλανήτη και κάνοντας καριέρες να πάρουν την ανιούσα. Κάθε έννοια κλασικού ή αναμενόμενου ποδοπατιέται από τα γυμνά πόδια της υπέροχης Ούμα Θέρμαν. Η βία, το αίμα, η ειρωνεία δεν είναι αυτοσκοπός κατά τη γνώμη μου. Είναι ο τρόπος του Tarantino να αφηγηθεί, το μέσον.  Στο τέλος της ταινίας και στο τέλος κάθε ιστορίας έρχεται η λύτρωση, μια λύτρωση που ίσως να είναι ανορθόδοξη κι ακαταλαβίστικη για εμάς τους κοινούς θνητούς. (Αγαπημένη μου ιστορία: ο Μπρους Γουίλις φυσικά!)





Ανακεφαλαίωση: 
1. Amores Perros
2.  Night on earth
3.  Pulp Fiction 

Υ.Γ. Να σημειωθεί ότι και οι τρεις έχουν καταπληκτικά soundtracks





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου