Hugh Grant - Οι πιο γελοίες στιγμές

Εντάξει αγαπώ τον Hugh Grant και γι’ αυτό αποφάσισα να του αφιερώσω τη δεύτερη μου ανάρτηση. Θέμα: Οι πιο γελοίες του στιγμές. Μου αρέσει που, ενώ έχει αυτό το βρετανικό καθωσπρέπει στυλάκι, δε διστάζει να γελοιοποιηθεί. Τείνω να πιστέψω ότι μάλλον του αρέσει. Οι τρεις ταινίες που διάλεξα, δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία. Προσφέρονται για διασκέδαση και σε καμία περίπτωση για περισυλλογή. Ιδανικές για: μετά από χωρισμό, χειμωνιάτικα μεσημέρια στον καναπέ με πονόδοντο, ξάπλα στο κρεβάτι με ίωση ή τρελό χανγκόβερ από το προηγούμενο βράδυ.

Η πρώτη γελοιωδέστατη σκηνή του αγαπημένου μου είναι από την ταινία Music & Lyrics του Marc Lawrence. Ο Άλεξ Φλέτσερ, ένας ξεχασμένος πια ποπ σταρ της δεκαετίας του ’80, τραγουδάει σήμερα (2007 βγήκε η ταινία), σε «δεύτερα» μέρη για 40χρονες κυριούλες, πρώην γκρούπις του συγκροτήματος «Ποπ», στο οποίο ήταν μέλος. Άδοντας το  meaningless kiss, ένα τραγούδι αλά George Michael, ο Άλεξ τα δίνει όλα. Οι χορευτικές φιγούρες (ένα ελαφρύ κούνημα των γοφών και του πωπού) στις οποίες επιδίδεται μπροστά σ’ ένα κοινό που παραληρεί είναι εντελώς γελοίες. Κι όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που τον πιάνει πόνος στο πόδι (ε, άμα το παίζεις και τζόβενο σ’ αυτή την ηλικία…).

Χαρακτηριστικά προσθέτω ένα βιντεάκι με τους τίτλους αρχής της ταινίας, που στην ουσία είναι ένα βιντεοκλίπ του συγκροτήματος «Ποπ». Τι να πρωτοσχολιάσω δεν ξέρω. Το τραγούδι το ίδιο, τις ενδυματολογικές επιλογές, το μαλλί, το στόρι του βίντεοκλιπ; Όλα ανεξαιρέτως ανεκδιήγητα. 

Επόμενη σκηνή είναι από την ταινία Love Actually. Με φόντο το χριστουγεννιάτικα στολισμένο Λονδίνο ο Richard Curtis μας αφηγείται 8 διαφορετικές ιστορίες αγάπης ψυχοπλακώνοντας μας κάθε Χριστούγεννα –και όχι μόνο-.(Πόσες  γυναίκες, αναρωτιέμαι, θα ήθελαν να βρεθούν στη θέση της Keira Knightley;). Θα σταθώ στην ιστορία που με ενδιαφέρει. Ο γλυκούλης υποδύεται τον κάπως εναλλακτικό πρωθυπουργό της Αγγλίας. Σε μία σκηνή που διαδραματίζεται στο αντίστοιχο Μέγαρο Μαξίμου του Λονδίνου, επιδίδεται σ’ ένα τρελό χορό υπό τους ήχους του τραγουδιού jump από τις girls aloud και υπό το αυστηρό βλέμμα μιας αγγλίδας υπαλλήλου του. 

Τελευταία στη λίστα και ταυτόχρονα η χειρότερη απ’ τις τρεις είναι το Mickey Blue Eyes. Στα  ελληνικά αποδόθηκε «Παντρεμένος με τη Μαφία». Τον σκηνοθέτη δεν τον θυμάμαι καν και βαριέμαι να τον ψάξω. Εδώ η σκηνή δεν περιλαμβάνει χορευτικές φιγούρες αλλά την προσπάθεια του ευυπόληπτου και εντελώς Βρετανού Μάικλ Φέλγκεϊτ να παραστήσει τον τύπο του τίτλου της ταινίας (τον Mickey Blue Eyes δηλαδή), έναν εκτελεστή της μαφίας. Η εξάσκηση του στη γκανγκστερική προφορά με κάνει απλά να γελάω: "getouttahea" και "fahgedaboudit"! (Μήπως τελικά είμαι ερωτευμένη μαζί του;;)

Συνοψίζοντας:
1. Music & Lyrics
2. Love Actually
3. Mickey Blue Eyes